Sprankelend groepswonen in Doesburg

Sinds 1998 is er in Doesburg een groep inwoners actief die vormen van groepswonen nastreeft: kleinschalig wonen met een verantwoordelijkheid voor elkaar zonder privacy te verliezen. Enkele jaren later werd er een vereniging opgericht en ondertussen zijn er twee speciaal voor groepswonen ontworpen gebouwen opgeleverd. We ontmoeten Marianne Thijssen en Marion Woerlee die in het complex ‘De Hanzehave’ wonen.

Van meerdere kanten

Marianne en Marion zijn twee actieve bewoonsters van het in 2017 opgeleverde ‘De Hazehave’, een wooncomplex met vierentwintig appartementen. Marianne is bijvoorbeeld voorzitter van de bewonerscommissie en Marion is aanspreekpunt voor mensen die zich in willen schrijven voor de wachtlijst; als er een appartement vrij komt, draagt de introductiecommissie iemand van die wachtlijst voor. De corporatie beslist dan.

Want het groepswonen in Doesburg, waarvan het eerste project ‘Het Ravelijn’ in 2009 werd opgeleverd, is mogelijk gemaakt door woningcorporatie ‘Woonservice IJsselland’. Volgens de dames is groepswonen in Doesburg goed van de grond gekomen door de samenwerking tussen een sterke initiatiefgroep, een gemeente die bestemming voor de grond toewijst en een corporatie die al eerder woonwensen in de Hanzestad had geïnventariseerd: ‘Het moet van meerdere kanten komen om dergelijke projecten te realiseren’, aldus Marion.

Helpen als het nodig is

Groepswonen onderscheidt zich van gewoon wonen, doordat bewoners de intentie hebben ondertekend naar elkaar om te kijken. Dat kan een boodschapje zijn bij ziekte, samen klusjes op pakken, maar het zit vooral ook in het gemeenschapsgevoel: maandelijks zijn er gemeenschappelijke activiteiten en iedereen kent elkaar. De introductiecommissie voert gesprekken met nieuwkomers om voor alle partijen duidelijkheid te creëren, ‘Het is géén verzorgingstehuis!’ en om alles goed te laten lopen ontkomt de woongroep ook niet aan een huishoudelijk reglement.

Er is een gemeenschappelijke ruimte waar bewoners zowel financieel als qua inrichting en activiteiten, samen verantwoordelijk voor zijn. Bij oplevering in 2017 waren er op de bovenste verdieping nog twee ruimtes onbestemd. In samenspraak zijn dat twee hobbyruimtes geworden, waarvan één atelier. Marianne en Marion maken daar beiden dankbaar gebruik van: ‘We kwamen allebei uit grote huizen…’ De gangen van het pand hangen ondertussen vol met door bewoners gemaakte kunst.

Variatie in leeftijd als kracht

De appartementen in de groepswonen-complexen in Doesburg zijn allemaal sociale huurwoningen omdat het eigendom is van een corporatie. Dit in tegenstelling tot een landelijk initiatief als de ‘Knarrenhof®’ waar het juist de bedoeling is dat een wooncomplex bestaat uit zowel koopwoningen, sociale- én particuliere huurwoningen, om op deze manier een goeie afspiegeling van de maatschappij te kunnen zijn. In Doesburg moet de kracht dus zitten in de gevarieerdheid in leeftijden. Dat is in de praktijk nog wel eens ingewikkeld. Mensen tussen de 50 en 65 kunnen zich op de wachtlijst laten zetten. Zowel Marion als Marianne waren in hun hoofden al eerder bezig met nadenken over hun toekomst en woonvormen, maar schreven zich uiteindelijk allebei pas later in op de wachtlijst en kwamen er ook redelijk snel wonen.

Soms verlaten vijftigers weer de wachtlijst omdat het leven wat anders bood, met als gevolg dat er relatief veel vijfenzestig plussers wonen. Marion: ‘Maar om de boel draaiende te houden, is er wel een gevarieerde samenstelling van leeftijden nodig.’ Ook het in 2016 ingevoerde ‘passend toewijzen’ beleid, een door de overheid opgelegde verplichting aan alle corporaties, belemmert soms het evenredig kunnen samenstellen van de woongroep.

Gelukkig kan er dan feedback komen van zowel de ‘Landelijke Vereniging Gemeenschappelijk wonen van Ouderen’ als het bestuur en leden van de vereniging ‘Groepswonen Doesburg’. ‘Soms levert dat gesprekken op met meningsverschillen over wat een groep nodig heeft en wie je binnen haalt. Daar zou je dus mensen op de wachtlijst mee kunnen kwetsen’ vertelt Marianne. Het komt er in ieder geval op neer dat de woongroep momenteel graag nieuwe inschrijvingen ziet van vijftig plussers.

Veilig

Marianne: ‘Ik voel me in dit appartement heel licht en vrij én het is gezellig om met meerderen te wonen.’ Marion: ‘Uiteindelijk heb ik eindelijk gevonden wat ik zocht: op mijn plek met nieuwe vrienden én veilig.’

—-

Deze content is gemaakt in opdracht van Stichting Project | Buurt & Regio
Foto: Marion en Marianne zijn erg blij met het atelier als ruimte binnen het gebouw

Share